Bahçeleriniz Bahar Görmesin!

"Çiçek gibi insanların kalbini kırdınız, bahçeleriniz bahar görmesin!". Başlık yazımın açılımı olan cümlenin tamamı budur.  Ağıt, sitem, serzeniş, kırgınlık, belki de tatlı bir beddua ve aslında içinde bir parça hayal kırıklığı da barındıran ve usulca, incitmeden, kırıp dökmeden söylenmiş küskünlük cümlesi.  Bana göre son dönemlerde dile gelen en ince, en naif  ama diğer yandan içinde tıka basa  sitem hapsetmiş cümledir bu cümle.  Hakaret yok.   Küfür yok... Rezil rüsva etmek yok. Sosyal arenada çokça gezinmeye başlayan serzenişlerden biri sadece...Belki siz bile denk gelmişsinizdir bu cümleye . Peki ama anlamı, karşısında anlayanı olunca güzelleşen bu kelimeler toplamını ben niye taşıdım köşeme? Türk halkına benzettiğim için!  Hemen açıklayayım. Son kapatmayla birlikte ve maalesef turizm adına yapılmış talihsiz reklamların dönmesiyle birlikte okurlarımdan bana gelen yorumlara istinaden köşeme aldım, yukarıda okuduğunuz serzeniş dolu bu sözü.  İnsanlarımız artık kızgın olmaktan çok öteler! Kendilerini ifade etmekten yorgunlar. Yaşadıkları ülkede değersiz htirildikleri için üzgünler... Her birinin yüreğinde isyan bayrağı dalgalanmış durumda!  "Keşke sesimizi duyan olsa" diyorlar. "Keşke hakkımız olan ve aynı uyruktan olmayanlara verilen değerin yarısı bizlere de verilse!" diyorlar. Ve belki de ilk defa bu denli sessiz çığlıklar attıklarını duydum okurlarımın. Canları acıyarak, alenen ilk defa ağız dolusu konuştuklarını duydum, okudum. Her birinin yaptığı yorumlarda aynı duygular hakimdi. Artık kızgın bile değiller! Sadece üzgünler ve kırgınlar!  Haksızlıklara, eşitsizliğe ve hiçe sayılmaya... Üstelik bu kez onları teselli edecek söz bile bulamamak benim için daha da acı oldu. Nitekim hepsi de baştan sona haklılar sitemlerinde.  Bazen sözün bittiği yere gelip neden, niçin diye sormaya ve sorgulamaya bile gerek duymuyoruz artık!  Türk toplumu, çiçek gibi insanların oluşturduğu bir toplumdur oysa... "Çiçek gibi insanların kalbini kırdınız, bahçeleriniz bahar görmesin!". Esen kalın.