Annem, Bu gün benim için var olan, olmayan hiç bir şeyin öneminin olmadığı gün; annem hariç!   Ne korona, ne ülkenin hâli ne de dünyanın gerçekleri!. Hepsine, her şeye karşı umarsızım bugün; annem dışında!   "Ne olacak yani, hepimiz bir ananın evladıyız sonuçta" dediğinizi duyar gibiyim. Durum böyle değil işte!   Çünkü her anne, anne olamıyor! Annelik,  sadece doğurmakla yeterli olmayacak kadar yüce bir duygu. Yeryüzünde bir bedeli ve karşılığı olmayan hatta ölünceye kadar devam eden en ağır meslek. Tabii ki yapabilene!   Belgesel tutkunları çok iyi bilir; yabani hayatta bile hayvanlar alemindeki annelerin çocuklarını korumak, yaşatmak ve beslemek için nasıl mücadele ettiklerini. Gerekirse yavruları için kan revan içinde kalasıya kadar kıyasıya dövüştüklerini.    İçten gelen bu dürtü yani "annelik" iç güdüsü hayvanlar alemindeki dostlarımız da bile varken, bazı insan görünümlü annelerde olmayınca, " anne" gibi yüce bir kelimenin yerle bir edilmesi durumunda böylelerine "anne" diyebilmek sadece kelime anlamı olarak kalıyor.   Oysa annelik duygusu beşikten mezara kadar hafiflemeyen, güncelliğini kaybetmeyen, önemini yitirmeyen tek duygu olmalı! Durum böyleyken, doğurduğu canı çöp kutusuna atan, yol kenarına bırakan, dövmekten kimi zaman hastanelik eden hatta kimi zamansa öldüren insanlara "anne" diyemiyorsam kimse kusura bakmasın. Benim nazarımda bu gibi insanlara bırakın "anne" demeyi, "insan" bile diyemiyorum ben. Çevremdeki insanlara arada bir de olsa çocuk bakım, koruma ve yardım kurumlarına gitmelerini öneriyorum.    Tamamen suçsuz, günahsız, sevgiye aç, ilgiye muhtaç ve belki de pek çoğu "anne kokusunu" bile alamamış, bu histen mahrum, bebekliğin de almışsa bile burnunun direğinden çoktan uzaklaşmış bu kokunun minnetçisi olacaktır her biri, sizi gördüğü zaman.    Oralara bir gidin. Arada, bu kurumların yetkililerinden izinlerinizi alıp ziyaret edin.    İşte o zaman neden her anneye "anne" diyemediğimi çok daha iyi anlayacaksınız!   O güzel yavruların boynunuza nasıl sımsıcak sarıldıklarını görün, hissedin, yaşayın. Ve size nasıl sevgiyle ve minnetle baktıklarını izleyin... Dillerinden dökülen "sen anne gibi kokuyorsun" dediklerinde gözlerinizden akan yaşı onlara belli etmeden usulca silin!   Ey kadınlar! Bu sözüm size; bakamayacağınız, bir eşya gibi fırlatıp atacağınız çocukları yapmayın! Dünyadaki anlık zevkleriniz uğruna sönecek olan hayatlara bir kibrit de siz yakmayın! "Annelik" elbisesini layıkıyla ömür boyu giyemeyeceksiniz anne olmayın.    Diyeceğim o ki; benim annem, anne gibi anne olanlardan. Sahip çıkan, koruyan kollayan, yol gösteren, eğiten, fedakar, cefakâr, evlatlarının üzerine titreyen, sevgisi arşa değecek kadar yoğun olan bir kadın benim annem. Hasılı; elleri öpülesi kadın benim annem.   Annelik duygusunu yüreğinde taşıyabilen, Allah'ın lütfettiği bu görevi layıkıyla yapabilen tüm annelerin anneler gününü kutluyorum.    Sevgiyle kalın.